બાહુબલી ૨ : ધ કન્ક્લ્યુઝન

આખરે ૨ વર્ષથી જે સવાલ લોકોના મગજને કોરી ખાતો હતો એનો જવાબ રાજામૌલીએ આપી જ દીધો. કે શું કામ કટપ્પાએ બાહુબલીને માર્યો હતો ? પણ અહિયાં એ સવાલનો જવાબ નથી આપી રહ્યો હું, કેમ કે એ જવાબ જાણવા તો તમારે થિયેટર સુધી જવું જ રહ્યું. હું તો આવ્યો છું અહિયાં ફિલ્મની ભવ્યતાની વાત કરવા માટે.

આખા વિશ્વમાં ૮૫૦૦ સ્ક્રીન પર રીલીઝ થયેલી ગ્રાન્ડ ફિલ્મએ સ્ક્રીનરીલીઝમાં પણ એક રેકોર્ડ બનાવી નાખ્યો છે. ફિલ્મ જ્યારે એનાઉન્સ થઇ ત્યારે ફિલ્મના પ્રોડ્યુસર દ્વારા ફિલ્મનું બજેટ ૨૫૦ કરોડ આંકવામાં આવ્યું હતું પરંતુ સમય જતા બીજો ભાગ બનાવવા પાછળ બજેટ થોડું વધુ થઇ ગયું. પરંતુ ફિલ્મની ભવ્યતા જ એટલી છે કે પહેલા ભાગની રીલીઝ પછી તો જાણે નક્કી જ થઇ ચુક્યું હતું કે બીજો ભાગ મેગા હિટ જ થવાનો છે એટલે એ ફિલ્મના સેટેલાઈટ રાઈટ્સ લેવા માટે ખુબ જ હરીફાઈ લાગી હતી અને ફિલ્મના એ રાઈટ્સ જ ૫૦૦ કરોડમાં વેચાઈ ગયા. આમ ફિલ્મ રીલીઝ પહેલા જ ૫૦૦ કરોડનો વકરો કરી ચુકી હતી. આટલી બધી સ્ક્રીન્સમાં એકસાથે બધા શો હાઉસફુલ જઈ રહ્યા છે એટલે ફિલ્મ એક જ દિવસમાં ૧૦૦ કરોડનો આંકડો પાર કરી જાય તો નવાઈ નથી.

વર્તમાન સમયમાં અને નજીકના ભવિષ્યમાં એસ. એસ. રાજામૌલી જેવા કામની નજીક પણ જઈ શકે એવો ડાયરેક્ટર દેખાઈ નથી રહ્યો. આટલું ક્લીયર વિઝન લઈને આ વ્યક્તિએ ભારતને એક એવી ફિલ્મની ભેટ આપી છે જેનું નામ લઈને આપણે આખા વિશ્વની ફિલ્મો સામે ટક્કર લઇ શકીએ છીએ. એક એક બાબતને ઝીણવટપૂર્વક ઓબ્ઝર્વ કરીને ફિલ્મમાં જાન રેડી દીધી છે. આટલું ભવ્ય ઈમેજીનેશન અને વિશાળ વિઝન ખુબ રેર લોકોમાં જોવા મળતું હોય છે. રાજામૌલી વિષે અને તેના કામ વિષે લખવા માટે પણ હવે તો શબ્દો ખૂટે છે એટલે ફક્ત થેંક્યું જ કહેવું રહ્યું.

આટલું મોટું સસ્પેન્સ, સુંદરતા, શૃંગારરસ, પ્રેમરસ, શોર્યરસ, છલકતું પૌરુષત્વ, જે વસ્તુઓ આપણે વિચારી પણ નાં શકીએ ત્યાં સુધીની રણનીતિઓ, ભરપુર ક્રિયેટીવીટી, સીટીઓ વગાડવા મજબુર કરી દેતા સીન્સ, રુવાડા બેઠા કરી દેતા યુદ્ધ દ્રશ્યો, ડાયલોગ્સ, વિઝ્યુઅલ ઈફેક્ટસ, કોમ્પ્યુટર ગ્રાફિક્સ ખરેખર એક અલગ લેવલ પર જ બનાવી છે.

આ ફિલ્મ કોઈ ફિલ્મનો ભાગ છે એવું ફક્ત એક કટ્ટપ્પા વાળા સિક્રેટથી જ લાગે છે બાકી સંપૂર્ણપણે એક સ્વતંત્ર ફિલ્મ છે જેમાં કોઈ પણ દ્રશ્ય કે કોઈ પણ વસ્તુ રીપીટ થતી હોય એવું નથી લાગતું. નવી નવી યુદ્ધકલા, એકલો વીરપુરુષ આખી સેના પર ભારી પડે એવા યુદ્ધકૌશલ, સીટ પર જકડી દે એવી એક્શન સિક્વન્સ, ઘૃણા આવી જાય અને એની પહાડી કાયા અને પૌરુષી શુરાતન જોઇને ડરી જવાય એ હદની અસરકારક છાપ ઉભી કરનાર વિલન, ક્યારેય લાઈફમાં જોયા નાં હોય એવા શસ્ત્રો, રાજગાદી માટે રમાતા ષડ્યંત્ર, ભારતીય સૌન્દર્યથી ભરપુર એવી અપ્સરાસમાન નાયિકાઓ જે આંખોની સાથે સાથે તલવાર અને તીરકામઠાથી પણ વાર કરી શકે. આ બધું જ જાણે નજર સામે એવી રીતે આવે છે કે આસપાસ શું થઇ રહ્યું છે એ પણ ભૂલી જઈએ.

ફિલ્મમાં નબળું પાસું હોય તો એ હતું ફિલ્મનું મ્યુઝીક. જરૂર વગરના ગીતો જેમાં એવી ખાસ કશું જ નથી કે જેનાથી એ ગીત ગાવાનું મન થાય. બેકગ્રાઉંડ સ્કોર ઠીકઠાક છે. વિઝ્યુઅલ ઈફેક્ટસ માટે આ ફિલ્મ એક માઈલસ્ટોન સમાન સાબિત થશે. પરંતુ આ વખતે કોમ્પ્યુટર ગ્રાફિક્સ ઈમેજથી બનાવેલા પ્રાણીઓ અને અમુક દ્રશ્યો થોડા વિચિત્ર લાગી રહ્યા છે. એક જ વારમાં ૩ તીર છોડી શકાય એવું આ ફિલ્મ જોયા પછી ખબર પડી.

આ ફિલ્મ પછી પ્રભાસ ઇન્ડિયાનો સૌથી મોટો એક્ટર બની ચુક્યો છે અને તે તેની મહેનતનું પરિણામ છે. પોતાની કેરિયર સાથે ૫ વર્ષનો રમેલો જુગાર આખરે ફળ્યો. 5 વર્ષ ફક્ત એક જ પ્રોજેક્ટ પર કોન્સન્ટ્રેશન રાખવું એ ધીરજ માંગી લેતું કામ છે. જે પ્રભાસે પુરા હૃદયથી નિભાવ્યું છે. જ્યારે રાણા દગુબ્બતીની એક્ટિંગ પણ કોઇથી કમ નથી. પહેલા ભાગમાં ઉમરલાયક સ્ત્રીનો રોલ કરી રહેલી અનુષ્કા શેટ્ટી ફિલ્મના બીજા ભાગમાં સુંદરતાની મૂર્તિ દેખાઈ રહી છે. નસીર, રમ્યા કૃષ્ણન અને સત્યરાજ માટે પણ પોતપોતાની કેરિયરની બેસ્ટ એક્ટિંગ કરી છે.

બાહુબલી ૨ ની કેટલીક રસપ્રદ વાતો :-

૧.) બાહુબલીના આ બીજા ભાગનાં ફક્ત ક્લાઈમેક્સના દ્રશ્યને શૂટ કરવા માટે ૩૦ કરોડ રૂપિયા ખર્ચાયા છે.
૨.) ફિલ્મ રીલીઝ પહેલા જ સેટેલાઈટ રાઈટ્સથી જ ૫૦૦ કરોડ કમાઈ ચુકી છે.
૩.) ભારતની પહેલી એવી ફિલ્મ છે જે 4K હાઈ ડેફીનેશન ફોરમેટમાં દેખાડશે.
૪.) આ ફિલ્મની વિઝ્યુઅલ ઈફેક્ટ તૈયાર કરવા માટે ૬૦૦ આર્ટીસ્ટને કામ પર લગાવ્યા છે.
૫.) ફિલ્મ ડાયરેક્ટર એસ એસ રાજામૌલીએ એની લાઈફમાં આજ સુધી સીન્ગલ ફ્લોપ મુવી નથી આપી. એની દરેક મુવી સુપરડુપર હીટ રહી ચુકી છે.
૬.) આ ફિલ્મમાં ૩ ક્લાઈમેક્સ શૂટ કરવામાં આવ્યા હતા જેના કારણે કદાચ મુવી લીક થાય તો ક્લાઈમેક્સ બદલી શકાય.

ફિલ્મ વિષે હજુ વધુ જાણવા માટે નીચેની લીંક ક્લિક કરો.
૧.) http://yadav-writing.blogspot.ae/2015/07/blog-post_15.html
૨.) https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=913602428704076&id=100001629829204

Ratings :- 4.5/5

જય માહિષ્મતી

ભગવાન ભલું કરે...

બપોરના સમયનો એ કાળઝાળ તડકો વાતાવરણમાં ઉષ્મા ભરી રહ્યો હતો. સખત ગરમીના કારણે વાતાવરણમાં અને આ ગરમી સહન કરતા લોકોમાં ઉકળાટ હતો. તેમ છતાંય આ માયાવી મુંબઈનગરીના લોકોની ભાગદોડ ભરી ઝીંદગી ચાલુ જ હતી, એ જ ગતિએ, એ જ સમયે, એ જ ઉત્સાહથી. દરેક કશુંકને કશુંક મેળવવા, સાબિત કરવા અને ગુઝરાન ચલાવવા માટે આમ તેમ દોડીને પોતાની જિંદગીનો અમૂલ્ય સમય પોતાના કામમાં ફાળવી રહ્યો હતો.

મુંબઈ લોકલ ટ્રેનના એનાઉન્સમેન્ટ સતત ચાલુ જ હતા અને લોકો જાણે કોઈ વર્ષોની કેદમાંથી છૂટીને ભાગી રહયા હોય એમ આમ તેમ દોડી રહયા હતા અને ટ્રેનમાં લટકી લટકીને જઈ રહ્યા હતા. એવામાં એક ૨૮ વર્ષનો નવયુવાન ઝડપથી એક નાની લેપટોપ સાઈઝની બેગ લઈને ચડ્યો અને ૨ સ્ટેશન બાદ જગ્યા મળી જતા ત્યાં બેઠો. બારીની બહાર નજર કરીને ક્યાંક ખોવાયેલો એ યુવાન પોતાની ઝીંદગીમાં આવેલી તકલીફો વિષે વિચાર કરી રહ્યો હતો. એટલામાં જ એક ૩૫ વર્ષની ઉમરના એક ભાઈ આવીને તેની પાસે બેઠા. એટલે તે યુવાનનું ધ્યાન તે ભાઈ પર પડ્યું અને આ બધા વિચારો એક બાજુ મૂકીને તેની સાથે વાત કરવાનું મન થયું એટલે તેણે પેલા ભાઈને ખબર અંતર પૂછ્યા. તો પેલા ભાઈએ કશુય બોલ્યા વગર ફક્ત આકાશમાં ઈશારો કરીને સમજાવ્યું કે “ભગવાન ભલું કરે”

કોણ ભગવાન ? એ જો બધાનું ભલું કરતો હોત તો મારી આ પરિસ્થિતિ નાં હોત. ઘરમાં પાપા રીટાયર છે. મમ્મીની તબિયત સારી નથી રહેતી એટલે એની દવાઓનો ખર્ચો, પત્ની છોકરીઓના ડ્રેસની સિલાઈ કરી કરીને ઘરમાં થાય એટલી મદદ કરે છે અને છેલ્લા એક અઠવાડિયાથી મને બોસએ નોકરીમાંથી કાઢી મુક્યો છે. બીજી કોઈ જગ્યાએ મને નોકરી નથી મળતી. પૈસાની તંગીના કારણે ઘરમાં ઝઘડાઓ શરુ થઇ ચુક્યા છે. એક તરફ ઘરની લોનના હપ્તા, લેણદારોને દેવાના નીકળતા પૈસા અને તેનું વ્યાજ અને ઘરનું ગુજરાન આ બધું કેવી રીતે પાર પાડવું કઈ જ સમજાતું નથી. ઘરમાં આટલો કંકાસ છે કે ૨ દિવસ પહેલા મારાથી મારી પત્ની પર હાથ ઉપાડાઈ ગયો અને એ રિસાઈને એના પિયર જતી રહી છે અને તે પણ હવે પાછી આવવા તૈયાર નથી. હું કેટલો હલકટ માણસ છું કે મારી તો નોકરી ગઈ અને હું કશું કરતો પણ નથી અને મારી પત્ની તો એટલીસ્ટ ખાવાનો ખર્ચો નીકળે એટલું કમાઈને ઘરે મદદ કરી રહી હતી તોય મારો ગુસ્સો મેં એના પર ઉતાર્યો. એ એની રીતે સાચી જ છે. અત્યારે ભલે મારો ફોન સુદ્ધા નથી ઉપાડી રહી પરંતુ જેવી ક્યાંક નોકરી મળે અને બધું ઠેકાણે પડી જશે એટલે તરત જ હું તેને પાછી લઇ આવીશ. અત્યારસુધીના દરેક સંકટમાં એ મારી જોડે રહી છે. કોઈ પણ ફરિયાદ કર્યા વગર, કોઈ પણ મ્હેણાં ટોણા માર્યા વગર, જેટલું હોય એટલામાં જ એડજસ્ટ કરીને ચુપચાપ એ ઘર સાચવી રહી હતી એને હું મારું ફ્રસટ્રેશન એના પર ઉતારવા લાગ્યો. આમને આમ એ નવયુવાન સતત ૧૫-૨૦ મિનીટ સુધી બોલ્યો અને પેલા ભાઈએ શાંતિથી તેમની વાત સાંભળી. આખરે પેલા યુવાનની વાતો પૂરી થઇ અને જાણે લાગ્યું કે મનનો બધો ભાર હલકો થઇ ગયો. અંદર ભરાયેલી ચિંતા, ગુસ્સો બધું જાણે પેલા અજાણ્યા માણસ પાસે બહાર આવી ચુક્યું હતું. એવી વાતો પણ એણે કરી હતી જે તેના નજીકના મિત્રોને પણ ખબર નહોતી.

તે નવયુવાન આ અજાણ્યા માણસ પાસે બધું જ બોલી ગયો કારણ કે તે માણસે તેનું શાંતિથી સાંભળ્યું હતું. જીવનના ઘણા સમયકાળ દરમિયાન દરેકને કોઈ એક એવો વ્યક્તિ જોઈતો હોય છે કે જે તેને શાંતિથી સાંભળે, તેને સમજે. માણસને હૈયું ઉલેચવા માટે કોઈને કોઈની તો જરૂર પડતી જ હોય છે અને જેવું એ માણસ મળી જાય એટલે તરત જ એ ઉલેચી નાખતો હોય છે. આ નવયુવાનને પણ તે સમયે મગજમાં ભરાયેલો વિચારોનો કચરો પેલા ભાઈ પાસે ઠાલવી નાખ્યો હતો. એટલામાં જ સ્ટેશન આવ્યું અને તે ભાઈ ત્યાંથી ઉભા થઈને ઉતારવા લાગ્યા. જતા જતા એટલું જ બોલ્યા કે “હિંમતે મર્દા તો મદદે ખુદા. જે થાય તે બધું સારા માટે જ થાય.”

આટલી વાર સુધીમાં એ માણસ ફક્ત એક જ વાક્ય બોલ્યો અને એ પણ આવું ? પેલા યુવાનને ખુબ ગુસ્સો ચડી ગયો કે આટલું બધું એને કહ્યું અને આ બધું સારા માટે થાય છે ?? આમાં શું સારા માટે થયું ? બબડીને આખરે તે યુવાન પોતાના સ્ટેશન પર ઉતરી ગયો.

રાત્રે ઘરે પથારીમાં પડ્યો પડ્યો વિચારી રહ્યો હતો કે કદાચ પેલા ભાઈની વાત સાચી પણ હોઈ શકે. નોકરી કોઈ આપતું નથી તો હવે મારે પોતાનો બીઝનેસ શરુ કરવો જોઈએ. કદાચ મારું નસીબ કામ કરી જાય. હિંમત કરવાનું કહ્યું જ છે પેલા ભાઈએ તો હવે હિંમત કરી જ નાખીએ.

સવાર ઉઠતામાં જ પાપાએ બેંકમાં મુકેલી ફિક્સ ડિપોઝીટ તોડીને બધા જ પૈસા લઇ આવ્યો અને કોમ્પ્યુટર રીપેરીંગની એજન્સી કરી. પુરા મન સાથે આખરે તેણે આ ધંધામાં જંપલાવ્યું અને એ મહેનત આખરે ફળી. ઘરે જઈને કોમ્પ્યુટરનું રિપેરિંગ કરનાર આ એજન્સી ૧૧ મહિનામાં આખા મુંબઈ શહેરમાં ફેમસ થઇ ચુકી હતી અને હવે તો તેની નીચે પણ ૪૦ લોકોનો સ્ટાફ કામ કરી રહ્યો હતો. મોટો શેઠ બની ચુકેલો તે યુવાન તેની બધી જ તકલીફોમાંથી જાણે મુક્ત થઇ ચુક્યો હતો. ઘરની લોન ભરપાઈ થઇ ગઈ હતી, પત્ની પણ પાછી સાસરે આવી ચુકી હતી. બધા લેણદારોના પૈસા પણ ચૂકવાઈ ગયા હતા. એ ઉપરાંત હવે તે યુવાન પાસે પોતાની ગાડી પણ હતી. તે રોજ તે ભાઈને યાદ કરી કરીને દુવાઓ આપતો કે તેણે મને જો તે દિવસે મને પુરેપુરો સાંભળીને તે શબ્દો નાં કહ્યા હોત તો આજે મારું શું થયું હોત એ નાં ખબર હોત. કાશ ! એકવાર તે ભાઈ મળી જાય તો એનો પુરા હૃદયથી આભાર વ્યક્ત કરવો છે.

દિવસો પસાર થતા ગયા અને પેલો યુવાન રોજે તે ભાઈને યાદ કરીને જ કામની શરૂઆત કરતો. એક દિવસ પોતાની કારમાં પંક્ચર થયું અને એક જગ્યાએ પહોચવાની ઉતાવળ હતી. સ્ટાફની બીજા કોઈની ગાડી લઇ જાય પણ ટ્રાફિક નડે તો મોડું થાય એમ હતું આથી તેણે ટ્રેનમાં જવાનું જ નક્કી કર્યું. ટ્રેનમાં ચડતી વખતે તેને ફરીથી એ દિવસ યાદ આવ્યો જે દિવસે તે પેલા ભાઈને મળ્યો હતો અને તેની જિંદગી બદલાઈ ચુકી હતી. આ વિચારો કરતો કરતો બેઠો હતો અને અચાનક તે ભાઈ ફરીથી ટ્રેનમાં દેખાયા અને તે યુવાનની બાજુમાં જ આવીને બેઠા. યુવાનના આશ્ચર્યનો પાર નાં રહ્યો. થોડીવાર તો તેની સામે જ જોઈ રહ્યો અને પછી તરત જ તે ભાઈને ભેટી પડ્યો, તેની આંખોમાં આજે હરખના આંસુ હતા અને મોઢામાંથી બસ એક જ વાક્ય નીકળી રહ્યું હતું કે “તમારો ખુબ ખુબ આભાર.. આજે જે કઈ છું તે તમારા કારણે છું.” પછી તેના જીવનમાં આવેલો બદલાવ અને પ્રગતિ વિષે માંડીને તે ભાઈને વાત કરી અને તે ભાઈ ચુપચાપ તેની સામે જોઇને શાંતિથી બેઠા હતા.

તે ભાઈ એકદમ શાંત જ હતા. હજુ પણ કશુય બોલી નહોતા રહ્યા એટલામાં જ તેમનું સ્ટેશન આવ્યું અને ટ્રેઈનમાંથી ઉતરતી વખતે ફરીવાર એ જ વાક્ય બોલ્યા, “ભગવાન ભલું કરે... હિંમતે મર્દા તો મદદે ખુદા. જે થાય તે બધું સારા માટે જ થાય.”

આ સાંભળીને તે યુવાનને તે ભાઈ વિષે વધુ જાણવાની જીજ્ઞાસા જાગી અને તેની જોડે જ તે પણ સ્ટેશન પર ઉતરી ગયો. સ્ટેશન પર ઉતરીને બહાર નીકળતા હતા ત્યાં જ ૨ આદમી આવ્યા અને તે ભાઈને જબરદસ્તી બાઈક પર બેસાડવા લાગ્યા. આ જોઇને પેલો યુવાન દોડીને તેની પાસે પહોચી ગયો અને તેમને આવું કરવાનું કારણ પૂછ્યું. તો એ ભાઈએ જવાબ આપ્યો, “અરે આ મારા મોટાભાઈ છે. થોડા પાગલ જેવા છે અને બહેરા છે એટલે કશું સાંભળી નથી શકતા. ફક્ત ૨ વાક્ય બોલ્યા કરે, “ભગવાન ભલું કરે... હિંમતે મર્દા તો મદદે ખુદા. જે થાય તે બધું સારા માટે જ થાય.” આ સિવાય કશું બોલતા પણ નથી. રોજ ઘરમાંથી ભાગી જાય છે અને આ સ્ટેશન પર જ ઉતરી જાય છે એટલે અમારે રોજે તેને અહિયાંથી લઇ જવા પડે છે.”

તે યુવાન તો આ સાંભળીને સ્તબ્ધ થઇ ગયો. બાઈકની ગરરાટીનો અવાજ સંભળાયો અને યુવાન આકાશમાં જોઇને બોલ્યો, “ભગવાન ભલું કરે.”

સમાપ્તિ...

મીઠી ખીર...

છેલ્લા ૫.૫ મહિનાથી ચાલી રહેલી ડિવોર્સની પ્રોસેસમાં વિસ્મય અને વલ્લરી ભેગા થવા માટે રાજી નહોતા. કોઈ પણ સંજોગોમાં બસ તેમને અલગ થઇ જવું હતું. ૨ વર્ષનું પ્રેમલગ્ન આખરે એક દુઃખદ અંત તરફ જઈ રહ્યું હતું. રોજબરોજના સતત થતા ઝઘડાઓ, એડજસ્ટ કરવાની મથામણથી આખરે કંટાળીને બંનેએ ડિવોર્સની અરજી ફાઈલ કરી દીધી હતી અને તેમ છતાં કોર્ટ દ્વારા ૬ મહિનાનો સમય આપવામાં આવ્યો હતો કે હજુય કદાચ બંને વચ્ચે મનમેળ થઇ જાય.

બંનેના દોસ્તો આવીને ખુબ સમજાવી ચુક્યા હતા, ખુબ બધા કલાકો આ સબંધને સાચવવાની ચર્ચાઓમાં ખર્ચાયા હતા પણ તેમ છતાંય વિસ્મય અને વલ્લરી પોતાની વાત પર અડગ હતા કે તેઓ હવે ફરીથી ભેગા થવા માંગતા નથી.

ડિવોર્સ ફાઈલની એક આખી કોપી ફાઈલ અને બંને વચ્ચેની સમજૂતી અને ભરણપોષણ અંગેની વિગતો વ્યવસ્થિત કરીને વકીલે વિસ્મયને આપી હતી અને સરખી રીતે જોઈ સમજી વિચારીને વાંચીને સહી કરવાનો નિર્ણય લેવા માટે કહ્યું હતું. વકીલે જાણી જોઈને બંને વચ્ચે એક જ ફાઈલ આપી હતી જેથી કરીને હજુય કદાચ એક નિર્ણય બદલી શકાય તો બે જિંદગી બગડતી બચી શકે. વલ્લરીએ પોતાનો એકેય સમાન હજુ વિસ્મયના ઘરેથી લીધો નહોતો. પરંતુ આ ફાઈલની વિગતોની ચર્ચા કરવા માટે વિસ્મયે તેને ઘરે બોલાવી હતી ત્યારે બધું જોડે જ લેતી આવશે એવું નક્કી કર્યું હતું.

ઘરમાં બધું અસ્તવ્યસ્ત પડ્યું હતું, ઘરનો અસબાબ જાણે કે વેરણછેરણ વિખરાયેલો હતો. ધીમો ધીમો પંખો ફરી રહ્યો હતો અને આરામખુરશીમાં વિસ્મય પંખા સામે જોઈને કશાક વિચારોમાં ગળાડૂબ ડૂબેલો હતો. વલ્લરીના ગયા પછી પણ વિસ્મયે કોઈ કામવાળા કે રસોયા રાખ્યા નહોતા કારણ કે ઘરે આવ્યા પછીનો સમય પણ કામ કરવામાં જ જતો રહે તે માટે થઈને વિસ્મય જાતે જ રસોઈ કરતો અને જમીને કોઈ બુક વાંચીને સુઈ જતો. ખુલ્લી બારીમાંથી ધીમો ધીમો આવતો પવન વલ્લરીની ગાડીનો અવાજ પણ જોડે લઈને આવ્યો હતો પરંતુ વિસ્મય વિચારોમાં મગ્ન હોવાના કારણે સાંભળી ના શક્યો. વલ્લરી ઘરમાં પ્રવેશતા જ જાણે ઘરમાં કંઈક સજીવન થયું હોય એવું વિસ્મયને મહેસુસ થયું કારણ કે કરોડો રૂપિયાનો બંગલો પણ એક સ્ત્રી વિના તો ફક્ત "મકાન" જ હોય છે, તેને “ઘર” તો ઘરની સ્ત્રી જ બનાવતી હોય છે.

વિસ્મય !! વિસ્મય !! વલ્લરીએ વિસ્મયને દૂરથી બોલવાનો પ્રયત્ન કર્યો પરંતુ તે કોઈક અલગ જ દુનિયામાં ખોવાયેલો હોય એવું લાગ્યું. આથી વલ્લરી તેની નજીક ગઈ અને જોયું તો વિસ્મયના હાથમાં વલ્લરીએ લખેલા પ્રેમપત્રો, લિપસ્ટિકથી હોઠના નિશાન બનાવેલા રૂમાલ, ગ્રીટિંગ કાર્ડ્સનો થપ્પો હતો અને વિસ્મયની આંખમાં એ પ્રેમને ધોઈને લઇ જતા આંસુઓનો ધોધ. બાજુના સોફા પર જ વલ્લરીએ ગિફ્ટ કરેલા બોક્સ અને તેના રેપર પણ વિસ્મયે સાચવી રાખેલા હતા જે વલ્લરીએ આજે છેક જોયા હતા. આ બધું જોઈને વલ્લરી પણ થોડી ઢીલી તો પડી ગઈ હતી પરંતુ પોતાની જાત પર કાબુ રાખીને વિસ્મયના ખભા પર હાથ મૂકીને બોલી, "વિસ્મય !! શું છે આ બધું ? ક્યાં ખોવાઈ ગયો ? હું ક્યારની આવી છું અને તારું ધ્યાન પણ નથી ?"

વિસ્મય અચાનક જ જાણે તંદ્રામાંથી ઝબકીને બધું સમેટવા લાગ્યો અને વલ્લરી સામેના સોફામાં બેસી ગઈ.

"લાવ ફાઈલ અને બધા ડોક્યુમેન્ટ્સ, એટલે બધું ચેક કરીને પછી હું જાવ અહિયાથી.", વલ્લરી થોડા ઉતાવળા શબ્દોમાં બોલી ગઈ.

"અરે પણ થોડીવાર શ્વાસ તો લે, બેસ થોડી વાર હું તારા માટે પાણી લઇ આવું છું.", વિસ્મય આજે થોડો શાંતિથી જવાબ આપી રહ્યો હતો.

બસ હવે ૧૫ દિવસમાં તો આમ પણ ડિવોર્સ થઇ જશે તો પછી ઝઘડો કરીને કોઈ મતલબ નથી એવું વિચારીને વલ્લરીએ પણ થોડી શાંતિથી જવાબ આપ્યો, "સારું ! લે બેઠી છું, તું કેમ છે ? કેવું ચાલે તારે ? જમવાનું શું કરે છે ? કોઈ મહારાજ રાખ્યા છે ?"

"ના ના !! કોઈ મહારાજ નથી. હું જાતે જ રસોઈ બનવું છું અને એકલો એકલો જમું છું રોજે. પણ ટેવ પડી ગઈ છે હવે તો. અને કામ તો બસ ચાલ્યા કરે છે, કશું નવું નથી લાઈફમાં.", વિસ્મય પણ એક દોસ્તની સામે વાત કરી રહ્યો હોય એ રીતે બોલ્યો.

"હેય વલ્લરી !! તને કોઈ પ્રોબ્લેમ ના હોય તો એક વાત કહું ? તું આજ પછી તો આમ પણ આ ઘરમાં શાયદ નથી જ આવવાની તો પછી જમીને જજે ને ! છેલ્લી વાર મારી સાથે જમી લે ને, જો તને કોઈ તકલીફ ના હોય તો જ. કોઈ જબરદસ્તી નથી. હું તને ભાવતી ખીર બનાવીશ તારા માટે.", વિસ્મય થોડો આજીજીના સુરમાં બોલ્યો.

વલ્લરી થોડી સેકન્ડ માટે ભૂતકાળમાં ખોવાઈ ગઈ કે જે માણસ ચા બનાવતા પણ નહોતો જાણતો એ આજે મને રસોઈ કરીને જમાડશે અને એ પણ ખીર !! વાહ !!

"સારું હું આજે અહીંયા જમી લઈશ બસ, સારું કર્યું તે જ કહી દીધું નહીંતર હું આજ સાંજે તને આમંત્રણ આપવાની જ હતી કે છેલ્લી વાર ક્યાંક હોટેલમાં અથવા તો મારા ઘરે જોડે બેસીને જમીએ. પણ તે કહી જ દીધું છે તો હવે અહીંયા જ જમીશું.", વલ્લરીએ મંદસ્મિત સાથે જ જવાબ આપ્યો.

"થેંક્યુ વલ્લરી ! થેન્ક્સ ફોર એક્સેપટિંગ માય ઇન્વિટેશન", વિસ્મય થોડો હરખાઈને બોલ્યો.

"જાવ નવા મહારાજ, મારા માટે ખીર બનાવો." વલ્લરીએ વાતાવરણને હળવું બનાવવા વિસ્મયની ટાંગ ખીચાઈ કરતી મજાક કરી.

વિસ્મય ડિવોર્સની ફાઈલ અને ડોક્યુમેન્ટ્સ વલ્લરીને આપીને રસોડામાં ગયો અને વલ્લરીએ તે ફાઈલની બાજુમાં ત્યાં પડેલા તેણે લખેલા પ્રેમપત્રો ઉપાડીને જોયા, વાંચ્યા અને તેણે વિસ્મયને આપેલી ગિફ્ટના બોક્સ અને રેપર પણ જોયા અને લાગણીનો એક ધોધ જાણે એકસામટો દરવાજા તોડીને બહાર નીકળ્યો હોય એમ વલ્લરીની આંખમાંથી નીકળી ગયો. એક હાથમાં ફાઈલ અને બીજા હાથમાં એના પ્રેમનો દરિયો જે બંનેમાંથી આજે એ દરિયો છૂટી જવાનો હતો. તે વિચારોમાં ખોવાઈ ગઈ હતી એટલામાં જ રસોડામાંથી અવાજ આવ્યો, "વલ્લરી ! રસોડામાં જાયફળ ક્યાં રાખતી તું ? મેં ક્યારેય ખીર બનાવી નથી એટલે ખબર નથી કે ક્યાં છે"

ફટાફટ આંખ સાફ કરીને વલ્લરી દોડતી રસોડામાં ગઈ અને જોયું તો દૂધ અને ચોખા ઉકાળવા મૂકીને વિસ્મય બટેટાની સૂકીભાજી બનાવી રહ્યો હતો. "પેલા છેલ્લા ખાનાના બીજા ડબ્બામાં જાયફળ પડેલું હશે ત્યાંથી લઇ લે, આખરે રસોડાની માલિકે રસોડામાં આવવું જ પડ્યું કેમ કે નવા મહારાજને ખબર નથી કે વસ્તુઓ ક્યાં પડી છે ?", વલ્લરી બંને હાથ કમર પર રાખીને બડાઈ મારતી હોય એમ બોલી.

"હા ! કારણ કે રસોડામાં પોતાના પ્રેમાળ હાથથી રસોઈ બનાવતા તો ઘરની નારી જ શોભે, એ રસોડું કદાચ આજે પણ એની માલિકની રાહ જોઈ રહ્યું છે પરંતુ હવે એને કદાચ ક્યારેય એની માલિક સાથે મુલાકાત નહિ થાય.", વિસ્મય જાણે આ સબંધને હવે ફરીથી બચાવવા નબળો પ્રયાસ કરી રહ્યો હોય એમ બોલ્યો.

વલ્લરી ઘડીક કશુંય બોલી ના શકી પરંતુ એની આંખોએ દરેક શબ્દો બહાર કાઢી નાખ્યા. વલ્લરી ફટાફટ દોડતી મેઈન રૂમમાં ગઈ જ્યા પોતાની ડિવોર્સની ફાઈલ પડી હતી એ લઈને રસોડામાં આવી અને એક એક ડોક્યુમેન્ટ્સ ફાડી ફાડીને ખીર ઉકળતી હતી ત્યાં તપેલીની નીચે ગેસ પર સળગાવતી ગઈ. બંને વચ્ચેનો ઝઘડો અને ગેરસમજણ જાણે તે ગેસ પર સળગી રહી હતી અને ખીર બની રહી હતી. વિસ્મય આ બધું જોઈ રહ્યો પણ એક શબ્દ પણ ના બોલી શક્યો. આખરે એ પણ અંદરથી તો ખુશ જ થયો હતો જે સબંધને બચાવવા માટે તેના દોસ્તોએ આટલી મહેનત કરી હતી અને તેમ છતાંય અટક્યો નહોતો એ સબંધ આજે ફક્ત એક નાની એવી ઘટનામાં સચવાઈ ગયો. થોડી જ વારમાં વલ્લરીએ બાકીની બધી રસોઈ બનાવી નાખી. તે સમય દરમિયાન વિસ્મય રસોડામાં તેની બાજુમાં ઉભો ઉભો બસ વલ્લરીને પ્રેમભરી નજરે નિહાળતો જ રહ્યો.

આખરે વલ્લરીએ તપેલીમાંથી એક વાટકો ભરીને ખીર કાઢી અને એક ચમચી પોતાના હાથ વડે વિસ્મયના મોઢામાં મૂકી.

"હમમમ !! ખુબ મીઠી ખીર છે."

સમાપ્તિ...