ગુરુવાર, 29 ડિસેમ્બર, 2016

અધૂરું સ્વપ્ન / ભાગ - ૩

ઉર્વીલ તું મારી વાત કેમ નથી સમજતો ? હું કંઇક કહું અને તું કશુક બીજું જ સમજે છે કાયમ. તારી તકલીફ શું છે ?”, અંબર આજ સવારની ઉર્વીલ જોડે ફોન પર ઝઘડો કરી રહી હતી.
“તું નથી સમજતી કે હું શું કહું છું. નાની નાની વાતને આટલો મોટો ઈશ્યુ કેમ બનાવે છે ?”, ઉર્વીલ પણ ગુસ્સે થઈને બોલી રહ્યો હતો.

બે લોકો સાથે રહેતા હોય ત્યાં આવી લડાઈઓ સામાન્ય હોય છે. ખાસ કરીને પતિ-પત્ની વચ્ચેની તકરારો ચાલતી રહેતી હોય છે. રિસામણા મનામણા થયા કરે અને સબંધ આગળ ચાલ્યા કરે. અંબરની જોડે સગાઇ થયા પછી ઉર્વીલ ખુશ રહેવા લાગ્યો હતો. કોઈ એની લાઈફમાં હતું કે જે તેની સંભાળ લેતું હતું, કોઈ હતું જે તેને સાચવી રહ્યું હતું. પરંતુ ઉર્વીલ સગાઇ પછી જાણે દિવસે ને દિવસે સીરીયસ થતો જતો હતો. જાણે કે કોઈ મોટી જવાબદારી તેના માથે આવી ગઈ હોય. રોજે કોઈને કોઈ બાબતમાં બંને વચ્ચેના વિચારોનો મેળ નહોતો. એક ઉત્તર અને બીજો દક્ષીણ. કોઈ એવી સિંગલ વાત નહોતી કે જેમાં બંનેની પસંદ કે વિચાર મળતો હોય. કોઈ એવો સામાન્ય ટોપિક નહોતો કે જેના વિષે બંને લોકો વાત કરી શકે. બંને વચ્ચે ફોન અને મેસેજથી વાતો તો રોજે ચાલ્યા કરતી પરંતુ ફક્ત ફોર્માલીટી પુરતી જ. કશું એવું ખાસ ક્યારેય બન્યું નહોતું. કોણ જાણે કેમ બંને વચ્ચેનું બોન્ડીંગ બની નહોતું શકતું. કદાચ એટલે કે બંને એકબીજા માટે સર્જાયા નહોતા. ઉર્વીલ ખુબ જ મહેનત કરતો આ સબંધને એક સારું રૂપ આપવાની, તેને સાચવવાની અને પ્રેમથી આ સબંધને જાળવવાની પરંતુ ઉર્વીલના ગમે તેટલા કરેલા એફર્ટ્સનો રિસ્પોન્સ સાવ ઠંડો જ આવતો. અંબર જાણે કે ઉર્વીલને ઇગ્નોર કરતી હોય એવું સતત ઉર્વીલ મહેસુસ કરતો. અંબરને જાણે કશી પડી જ નહોતી કે ઉર્વીલ શું કરે છે તેના માટે, આથી ઉર્વીલને સતત એવું મહેસુસ થયા કરતુ કે અંબર તેની પત્ની તરીકે યોગ્ય નથી. તેનો સ્વભાવ અને મારા સ્વભાવ પ્રમાણે તો અમે ક્યારેય ખુશ નહિ જ રહી શકીએ. હમેશા કશુકને કશુક ખૂટતું હોય એવી લાગણી ઉર્વીલ અનુભવતો, પરંતુ કોઈને ક્યારેય કશું કહેતો નહિ. બીજી તરફ, અંબરના મનમાં કશુક બીજું જ રમતું હતું. પોતાના પિતાએ નક્કી કર્યા મુજબ તેણે હા પાડી તો દીધી હતી પરંતુ હવે આગળ શું કરશે અને શું થશે તેની જાણ તો ખુદ અંબરને પણ નહોતી. તે બસ ભગવાન પર બધું છોડી રહી હતી.
આ ગોઠવાયેલા લગ્નોમાં હમેશા બે પાત્રો વચ્ચે એક બોન્ડીંગ બની જવું જરૂરી હોય છે જે ખુબ ઓછા લોકોમાં બનતું જોવા મળે છે. બે લોકો વચ્ચેનું કોમ્યુનીકેશન સૌથી મહત્વનો ભાગ ભજવે છે. જો એ કોમ્યુનીકેશનમાં ક્યારેય કોઈ ખામી રહી જાય તો એ સબંધ એટલો મજબુત નથી રહી શકતો જેટલો મજબુત બનવો જોવે કે હોવો જોઈએ. સામેવાળા પાત્રની ખૂબીઓ અને ખામીઓ જાણીને તેને આસાનીથી અપનાવીને નાં રહી શકે તે સબંધ ક્યારેય માણસને સુખી બનાવી શકતો નથી. તે ખામીઓ ખૂબીઓ ઉપરાંત પણ જે વ્યક્તિ જોડે રહેવાનું મન થાય તો એ માણસનો પ્રેમ બની શકે. બાકી તો સગાઇ બાદના થયેલા પ્રેમમાં હમેશા કશુક ને કશુક ખૂટતું જ મહેસુસ થતું હોય છે જે અત્યારે ઉર્વીલ મહેસુસ કરી રહ્યો હતો. તે તો સાવ ખાલી જ હતો. અંબર જાણે બસ એક હાડમાસનું બનેલું પુતળું હોય એમ સવાલોના જવાબ આપ્યા કરતી. એ સિવાય બીજું કશુય તે સામેથી નાં બોલતી.

==***==***==

એક બીઝનેસ મીટીંગ માટે આજે ઉર્વીલને બેંગ્લોરથી મુંબઈ આવવું પડ્યું હતું. ફક્ત એક દિવસની ટ્રીપ હતી જે સવારે આવવાનું હતું અને બીજા દિવસે સવારે પાછુ બેંગ્લોર જવા નીકળી જવાનું હતું એટલે ઉર્વીલે અંબરને જાણ નહોતી કરી કારણ કે તે પોતે નહોતો જાણતો કે તેની પાસે અંબરને મળવાનો સમય રહેશે કે નહિ રહે અને જો કદાચ તે અંબરને મળવા નહિ જઈ શકે તો ફરીથી બંને વચ્ચે ઝઘડો થશે એ ડરથી ઉર્વીલે અંબરને જાણકારી નહોતી આપી.
૧૦ માળની ઉંચી બિલ્ડીંગની લીફ્ટની રાહે ઉર્વીલ ગ્રાઉન્ડ ફ્લોર પર ઉભો હતો અને લીફ્ટ નીચે ઉતરી અને અચાનક લીફ્ટનો દરવાજો ખુલતાની સાથે જ એક યુવતી હાથમાં કોફીનો મગ લઈને ઝડપથી ચાલવા જતી હતી એટલામાં જ ઉર્વીલ અંદર દાખલ થવા ગયો અને બંનેનું ધ્યાન હટ્યું અને બંને અથડાયા. તે યુવતીના હાથમાં રહેલો કોફીનો મગ ઉર્વીલના શર્ટ પર ઢોળાયો અને ઉર્વીલના કપડાએ કોફીનો સ્વાદ લિજ્જતથી માણ્યો. તે યુવતીના બીજા હાથમાં રહેલા ડોક્યુમેન્ટની ફાઈલ પણ નીચે પડી ગઈ હતી તેથી તે યુવતી નીચે જોઇને તે ડોક્યુમેન્ટ્સ ભેગા કરી રહી હતી પરંતુ તેનું ધ્યાન નહોતું કે તેના હાથમાં રહેલી કોફીના કારણે તે જેની સાથે અથડાઈ છે તેનો શર્ટ ખરાબ થયો છે. અચાનક ઉભી થતાની સાથે જ તેની નજર ગઈ અને ગીલ્ટ મહેસુસ કરવા લાગી.
“આઈ એમ સો સોરી, વેરી વેરી સોરી, મારું ધ્યાન નહોતું, હું થોડી ઉતાવળમાં હતી.”, તે યુવતી આજીજીના સુરમાં ઉર્વીલને કહી રહી હતી.

એકદમ પાતળી અને અંદાજે ૬ ફૂટ જેટલી ઉંચી યુવતી, એકદમ સિલ્કી વાળ, બ્લેક કલરનું ફોર્મલ પેન્ટ અને વ્હાઈટ કલરનો શર્ટ અને તેના પર પહેરેલું બ્લેઝર એક પ્રોફેશનાલિઝમની ઝાંખી કરાવતું હતું. જમણા કાંડા પર બાંધેલી ઘડિયાળ અને હાથની પહેલી આંગળીમાં એક સાવ સામાન્ય લાગે એવી વીટી, સિવાય બીજી કોઈ પણ વધારાની એસેસરીઝ એના શરીર પર દેખાતી નહોતી. દેખાવમાં તે યુવતી એકદમ એવરેજ હતી, કશું ખાસ વખાણવા લાયક સૌન્દર્ય નહોતું પરંતુ તો પણ તેની ડ્રેસિંગ સેન્સના કારણે તે એકદમ સ્વીટ લાગી રહી હતી.

“ઇટ્સ ઓકે. નો પ્રોબ્લેમ. ભૂલ તમારી નહિ, ભૂલ કિસ્મતની હતી કે જેણે બંનેને એટલા જલ્દીવાળા કામ સોપ્યા જેના ધ્યાનમાં આપણી આંખોનું ધ્યાન ભટક્યું અને અથડાઈ ગયા.”
, ઉર્વીલ તેને એકદમ શાંતિથી જવાબ આપી રહ્યો હતો.
“લુક મિસ્ટર, મારી ભૂલ છે એટલે તમને સોરી કહ્યું એટલે તમે વાતોને ગોળ ગોળ ઘુમાવીને વાતો વધારવાની કોશિશ નાં કરો.”, પેલી યુવતી થોડા ગુસ્સામાં આવીને બોલી.
“ચીલ્લ, વ્હાય આર યુ સો એન્ગ્રી ?”, ઉર્વીલ હજુ પણ શાંતીથી વાત કરી રહ્યો હતો.
“ઉફ્ફ ! બધા સવાલનો જવાબ દેવો હું જરૂરી નથી સમજતી. બાય એન્ડ સોરી”, તે યુવતી ત્યાંથી ગુસ્સો કરતી નીકળી ગઈ અને ઉર્વીલ લીફ્ટના બદલે વોશરૂમ તરફ ગયો.

ઉર્વીલને પોતાનું કામ પતાવતા ઓલમોસ્ટ સાંજ પડી જ ગઈ હતી એટલે ત્યાં ફ્રેન્ડની બાઈક લઈને ઉતાવળે ઘરે જઈ રહ્યો હતો. ઘરથી થોડે જ દુર હશે ત્યાં એક ટર્નીંગ પોઈન્ટ પર તેની બાઈક એક એકટીવા જોડે અથડાઈ અને ઉર્વીલ નીચે પડ્યો. ઉભા થઈને જોયું તો તેને ઓળખતા વાર નાં લાગી. આ એ જ યુવતી હતી જેની જોડે સવારે અથડાયો હતો. તે તરત જ બાઈક ઉભી કરીને પોતે ઉભો થયો અને તે યુવતીને મદદ કરવા માટે એકટીવા ઉંચી કરીને હાથ લંબાવ્યો.

તે યુવતી ઉર્વીલના હાથના ટેકાને બદલે પોતે જાતે ઉભા થવા ગઈ અને એકાએક તેના મોઢામાંથી ચીસ નીકળી ગઈ. તેની કોણી છોલાઈ ગઈ હતી અને ત્યાંથી લોહી નીકળી રહ્યું હતું અને કદાચ તેને પગમાં મુઢમાર વાગ્યો હતો તેથી તે ઉભી નહોતી થઇ શકતી. આખરે ઉર્વીલે તેની વાતોને ધ્યાનમાં લીધા વગર જ બાવડામાંથી પકડી અને બંને હાથ ઉભી કરી પરંતુ તે હવે ઉભી નહોતી રહી શકતી અને કોણી પરથી લોહી બંધ નહોતું થતું. ઉર્વીલે તરત જ પોતાના ખિસ્સામાંથી રૂમાલ કાઢીને હાથ પર બાંધી દીધો અને કહ્યું કે “મેડમ ! તમને ચાલવામાં તકલીફ થઇ રહી છે અને હાથનું લોહી બંધ નથી થતું તો ચાલો મારા ઘરે ત્યાં મારી માં તમને પાટો બાંધી આપશે. ડેટોલથી સાફ કરીને પાટો બાંધી દેશો એટલે સારું થઇ જશે”
“નાં હું જાતે જતી રહીશ ઘરે, તમારે ખોટી તકલીફ લેવાની જરૂર નથી.”, થોડા એટીટ્યુડ સાથે તે યુવતી બોલી.
“અરે સમજો તમે, અહિયાં નજીકમાં કોઈ નાની કલીનીક પણ નથી અને તમે સરખું ચાલી પણ નથી શકતા તો ઘરે કઈ રીતે જશો ? મારી વાત માનો. હું તમને ખાઈ નહિ જાવ, આઈ એમ પ્યોર વેજીટેરીયન”, ઉર્વીલને આવા સમયે પણ મજાક સુજતી હતી.

તે યુવતી પાસે ઉર્વીલની વાત માની લેવા સિવાય બીજો કોઈ ઓપ્શન નહોતો આથી તેણે ડોકું ધુણાવીને હા પાડી. તે યુવતીની એકટીવા ત્યાં બીજી દુકાન સામેના પાર્કિંગમાં પાર્ક કરીને પોતાની બાઈક પર તે યુવતીને બેસાડીને ઘરે લઇ ગયો.

ઘરે પહોચતાની સાથે જ ઉર્વીલે તેની મા ને બધી જ વાત કરી અને ઉર્વીલની માએ તે યુવતીને કોણી પર ઘા સાફ કરીને પાટો બાંધી દીધો. પગમાં મુઢમાર વાગ્યો હોવાના કારણે એક કપડું થોડું ગરમ કરીને ત્યાં શેક કરી દીધો, હળદર અને ગોળની ગોટી કરીને તે યુવતીને પરાણે ખવડાવી દીધી જેથી તેને વાગેલા મુઢમારનો દુખાવો મટી જાય, અને માથા પર હાથ ફેરવીને કહ્યું, “આવતી કાલ સુધીમાં તો તું સાજી થઇ જઈશ દીકરી. ચિંતા નહિ કર. અને હવે જમીને જ જજે. ઉર્વીલ તને મૂકી જશે.”

તે યુવતીની આંખોમાં આંસુ હતા. જે રીતે ઉર્વીલની મા તેને સાચવી રહી હતી તે જોઇને તેનું હૃદય ભરાઈ આવ્યું. ત્યાં ઉર્વીલ તેને રડતા જોઈ ગયો અને બોલ્યો, “હાયલા !! નાક પર ગુસ્સો લઈને ફરતી લેડી ગબ્બરને રડતા પહેલીવાર જોઈ.” અચાનક આવું બોલેલા ઉર્વીલના શબ્દો સાંભળીને તે યુવતી રડતા રડતા હસી પડી અને ત્યારબાદ બધાય જમવા બેઠા.
“અચ્છા ! લેડી ગબ્બર તમારું નામ શું છે એ તો કહો ?”, ઉર્વીલ રાત્રે તે યુવતીને બાઈક પર બેસાડીને તેને ઘરે મુકવા જઈ રહ્યો હતો અને ત્યારે તેણે આવો સવાલ કર્યો.
“લેડી ગબ્બર !”, તે યુવતીએ એની જ ભાષામાં જવાબ આપ્યો અને હસી પડી.
“એ તો મેં પાડેલું નામ છે. તમારું સાચું નામ શું છે એમ પૂછું છું.”, ઉર્વીલે ફરી પૂછ્યું.
“તમે તો સવારે કહેતા હતા ને કે કિસ્મતએ ભેગા કર્યા એન્ડ ઓલ બુલશીટ્ટ થિંગ્સ. તો એ કિસ્મતના સહારે નામ શોધી લેજો.”, તે યુવતી હવે ઉર્વીલની પુરેપુરી ખેંચી રહી હતી.
“સારું. એઝ યુ વિશ. પણ તમે આજે આટલી ઉતાવળમાં કેમ હતા ?”, ઉર્વીલે વાત બદલતા પૂછ્યું.
“નોકરીના ઈન્ટરવ્યું માટે, આગળથી જમણી બાજુવાળી લેજો ત્યાં મારું ઘર આવી ગયું.”, તે યુવતીએ કહ્યું.
“ઓકે ! આવજો. અને માફ કરજો મારા કારણે તમને આટલી તકલીફ થઇ અને તમારી એકટીવા કાલ સવારે તમે ત્યાંથી લઇ લેજો. મારે તો આવતી કાલ સવારની બેંગ્લોરની ફ્લાઈટ છે. તમને મળીને આનંદ થયો.”, ઉર્વીલ એકદમ વિનમ્ર બનીને વાત કરી રહ્યો હતો.
“ઓકે ! થેંક્યું ફોર એવરીથીંગ. બાય”, અને તે યુવતી પોતાના ઘરમાં ચાલી ગઈ.

પાછા ફરતી વખતે જ બીચ પાસેથી પસાર થતી વખતે જ અચાનક ઉર્વીલનું ધ્યાન ગયું અને અંબર ત્યાં કોઈક છોકરાને હગ કરીને કિસ કરી રહી હતી. ઉર્વીલની બાઈકને જાણે એની જાતે જ બ્રેક લાગી ગઈ હોય એમ બાઈક ત્યાં જ ઉભી રહી ગઈ. 

ઉર્વીલે સીધું ત્યાં જવાના બદલે અંબરને ફોન કર્યો, “હાય અંબર ! ક્યા છે તું ?”
“હું મમ્મી જોડે શોપિંગ કરવા આવી છું.”

વધુ આવતા અંકે...

ગુરુવાર, 22 ડિસેમ્બર, 2016

અધૂરું સ્વપ્ન / ભાગ - ૨

પોલીસ ઉર્વીલને લઈને અંદર આવી ગઈ અને ઉર્વીલને અંદર બેસાડી અને ચાલી ગઈ. ઉર્વીલ મનમાં વળીવળીને એ ઘટનાને યાદ કરી રહ્યો હતો જયારે તે રિપોર્ટરએ દુઃખતો સવાલ કર્યો. તેની નજર સામે થોડા કલાકો પહેલા બનેલી એ બધી ઘટના એક ફિલ્મની જેમ ચાલવા લાગી. અંબરનો એ નિસાસો નાખતો ચેહરો જેમાં આંખો હજુ પણ ગુસ્સેથી લાલ હતી. અઢળક સવાલો હતા. શું જવાબ દેશે અંબરને ? કેટકેટલા ખુલાસા કરવા પડશે ? એ ખુદ ઉર્વીલ પણ નહોતો જાણતો પરંતુ તેમ છતાય તેને એકવાર અંબરને ફોન કરવાનું ઠીક સમજ્યું અને અંબરને ફોન લગાવ્યો.

૪ રીંગ કરી હોવા છતાય અંબરનો ફોન રીસીવ નાં થયો એટલે ઉર્વીલએ ઘરના નંબર પર ફોન લગાવ્યો પરંતુ ઘરનો ફોન પણ કોઈએ ઉચક્યો નહિ. થોડીવાર માટે ઉર્વીલને થયું કે અંબર ગુસ્સે હશે એના કારણે ફોન નહિ ઉપાડતી હોય એટલે થોડીવાર માટે શાંતિથી ત્યાં જ બેઠો રહ્યો પરંતુ અચાનક નેગેટીવ વિચારોએ ઉર્વીલના મગજમાં ભરડો લીધો. જેમ અત્યારે થયું એમ કદાચ અંબરને પણ થયું હશે કશુય ? શુ હશે ? અને ત્યાં જ તેણે તેના ઘરમાં રાખેલા નોકરને ફોન કર્યો. નોકરે જણાવ્યું કે તે આજે રજા પર છે. અંબરભાભીએ મને આજે રજા લેવાનું કહી દીધું એટલે તે તો સાંજ પહેલા જ નીકળી ગયા હતા. હવે ઉર્વીલનું ટેન્શન વધ્યું હતું. એટલી જ વારમાં નર્સ ઓપરેશન થીયેટરમાંથી બહાર નીકળી અને ઉર્વીલ ઉભો થઈને સીધો જ નર્સ પાસે જાણવા ઉભો થઇ ગયો કે તે ઠીક તો થઇ જશે ને ?

“સર ! હજુ ઓપરેશન ચાલુ છે. ડોક્ટર અંદર છે. હું તો ફક્ત મારી ડ્યુટી કરું છું સર. પણ આશા રાખો, તેમને કશું નહિ થાય.”

ઉર્વીલ એકદમ ઠંડોગાર બની ગયો. એકતરફ અહિયાંનું ટેન્શન અને બીજી તરફ અંબર ફોન નથી ઉપાડતી એનું ટેન્શન...
==***==***==
“ઉર્વીલ ! ઉર્વીલ ! ચલ જલ્દી બેટા ! ઉભો થા. કેટલુક સુવું છે તારે ? આમ જો બેટા તારે ઓફીસ જવાનું લેટ થઇ જશે દીકરા. ચલ જોઈ ઉભો થા.”, ઉર્વીલની મા તેને સવાર સવારમાં જગાડી રહી હતી.
“અરે મા સુવા દે ને, હું કેટલું સરસ મજાનું સપનું જોઉં છું.”, ઉર્વીલ ઊંઘમાં જ બબડ્યો.
“દીકરા ! સવારના ૧૦ વાગ્યા અને તારે ૧૦.૩૦ એ ઓફીસ પહોચવાનું છે બેટા”, ઉર્વીલની મા તેને હલબલાવીને બોલી.
૧૦.૩૦ સાંભળીને અચાનક જાણે મિલેટ્રીનો સૈનિક ટટ્ટાર ઉભો હોય એવી રીતે ઉર્વીલ પોતાની પથારીમાં બેઠો થઇ ગયો અને ફટાફટ બાથરૂમ તરફ ભાગ્યો.

ઉર્વીલ એકદમ સામાન્ય પરિવારનો છોકરો હતો. પિતા એક સરકારી બેંકમાં ક્લાર્ક અને માતા ગૃહિણી હતા. બંનેનું એક માત્ર સંતાન એટલે ઉર્વીલ પંડ્યા. ગ્રાફિક્સ ડીઝાઈનરનું ભણીને પોતાની એક એજંસી ખોલવા માગતો હતો. ગ્રાફિક્સ ડીઝાઈનરમાં તેનું ફોકસ એટલું બધું હતું કે તેના દ્વારા તે આર્ટ ડીરેક્ટર બનવાનું સપનું સેવી રહ્યો હતો. ઘરમાં ભણવા બાબતની ફૂલ છૂટછાટથી તે પોતાની મરજીથી ભણ્યો હતો અને ગ્રાફિક્સ ડીઝાઈનરનો કોર્સ કરવા માટે સ્પેશીયલ કેનેડા ગયો હતો. પિતાની મર્યાદિત આવક છતાય પિતાએ ક્યારેય તેને રોક્યો નહોતો. પિતાએ પોતાનું ઘર ગીરવે મુકીને તેને કેનેડા મોકલ્યો હતો અને ઉર્વીલ ત્યાં ભણતો જતો હતો અને જોડે કશીક પાર્ટ ટાઈમ જોબ કરીને પોતાનો ખર્ચો જાતે જ કાઢતો જતો હતો જેથી પિતાના ખભા પર ક્યારેય પૂરી જવાબદારી આવી જ નહોતી. ડીઝાઇનીંગનો ૩ વર્ષનો ફૂલ પ્રૂફ કોર્સ કરીને ઉર્વીલ એકદમ તૈયાર થઇ ચુક્યો હતો. ભણવામાં હોશિયાર હોવાના લીધે તેમાં સારા એવા માર્ક્સ સાથે ક્લીયર હતો આથી તેને ત્યાં કેનેડામાં જ જોબ મળી હતી પરંતુ તેને ભારતમાં આવીને મમ્મી પાપા જોડે રહેવાની ઈચ્છા હોવાથી ત્યાંથી જોબને ઠુકરાવીને ભારત આવી ચુક્યો હતો. ઉર્વીલના આ નિર્ણયને તેના પિતાએ રાજીખુશીથી સ્વીકારી લીધો હતો કારણ કે બહાર રહેલો હોવાથી અને પોતે પોતાની જાતને સંભાળી શકતો હોવાથી તેણે કશુક વિચારીને જ નિર્ણય લીધો હશે એવું માની લીધું હતું.

શરૂઆતમાં તો ઉર્વીલની માર્કશીટના આધારે મુંબઈમાં જ સારી એવી જોબ મળી ગઈ હતી પરંતુ ઉર્વીલના દરરોજ મોડા જવાના કારણે તેની ઇમ્પ્રેશન કંપનીમાં ખરાબ હતી. આજે પણ એવું જ કાંઇક બન્યું હતું. ઉર્વીલ સપનાઓ જોવામાં જ રહ્યો અને ઓફીસનો ટાઈમ નીકળી ચુક્યો હતો. ઓફીસમાં પહોચતાની સાથે જ આજે તેના બોસે તેને પાણીચું પકડાવી દીધું હતું. જોબમાંથી છૂટો કરી દીધો હતો અને ઉર્વીલ કશું પણ બોલ્યા વગર બિન્દાસ્ત ત્યાંથી ઘરે પાછો આવતો રહ્યો હતો. જોબ જતી રહેવાનું સહેજ પણ દુઃખ કે નીરાશાના ભાવ તેના ચહેરા પર દેખાતા નહોતા. તે તો બસ બિન્દાસ્ત ઘરમાં બેસીને ટીવી જોઈ રહ્યો હતો એમાં જ એના પિતા દાખલ થયા અને બનેલી ઘટના વિષે ખબર પડી. થોડા ગુસ્સે થઈને તેઓ ચુપચાપ પોતાના રૂમમાં ચાલ્યા ગયા અને ઉર્વીલ ટીવી બંધ કરીને તેની પાછળ પાછળ ગયો.

“પાપા ! એક વાત કહેવી હતી. હું આ નાની-મોટી નોકરીઓ કરવા માટે નથી સર્જાયો પાપા. મારે કશુક સર્જન કરવું છે. કશુક નવું બનવું છે. આ રૂટીન ટાઈમવાળી નોકરી મારાથી નહિ થાય પાપા, હું તમને નારાઝ કરવા નથી માંગતો પરંતુ હું પોતે આ નોકરીથી ખુશ નહોતો એટલા માટે જ હું એના પર પૂરું ધ્યાન નહોતો આપતો.”, ઉર્વીલ એક સમજદાર વ્યક્તિની જેમ બોલી રહ્યો હતો.

“બેટા ! તારા ભણવામાં અને તને સેટ કરવા માટે થઈને આ ઘર ગીરવે મુકીને જે લોન લીધી છે એ કોણ ભરશે ? આવતા વર્ષે તો હું રીટાયર થઇ રહ્યો છું. હું પેન્શન પર આવી જઈશ અને તું આવી રીતે કરીશ તો ઘર કેવી રીતે ચાલશે બેટા ? તે એ વિચાર કર્યો છે કોઈ દિવસ ?”, ઉર્વીલના પિતા શાંતિથી બોલ્યા.

“પાપા, તમારી વાત સાચી છે. પરંતુ મને સંતોષ થાય એવી નોકરી મને મુંબઈમાં નથી દેખાઈ રહી. મને કશુક ક્રિયેટીવ કામ કરવું છે. કશુક એવું કામ કરવું છે કે જેનાથી લોકો મને ગુગલમાં શોધે, ફેસબુકમાં નહિ. અને એવું કોઈ કામ હું કરીને રહીશ. પરંતુ અત્યારે તમારી એ ચિંતાને દુર કરવાની જવાબદારી મારી બને છે. હું એ પૂરી કરીશ પાપા. હું બેંગ્લોર જવા ઈચ્છું છું. ત્યાં મને એક સારી મલ્ટીનેશનલ કંપનીમાં જોબ મળી શકે તેમ છે. હું ત્યાં જતો રહું ? મહિનામાં એક – બે વાર હું તમને બંનેને મળવા મુંબઈ આવતો રહીશ.”, ઉર્વીલ એવી રીતે બોલી રહ્યો હતો કે એના પિતાએ કોઈ પણ પ્રકારનો સવાલ ઉઠાવાની જરૂરિયાત જ નહોતી.

પાપાએ ખુશ થઈને હા પાડી અને તેને રજા આપી દીધી હતી. આખરે ઉર્વીલ બેંગ્લોર જતો રહ્યો.
==***==***==
જુહુ બીચ પાસે આવેલા કોફી કાફેમાં ઉર્વીલ આજે રાહ જોઈ રહ્યો હતો તેની થનાર ભાવી પત્નીની. મમ્મી પાપાએ પસંદ કરેલી છોકરી જોડે ઉર્વીલએ કશું પણ બોલ્યા વગર સગાઇ તો કરી લીધી હતી પરંતુ હજુ સુધી તે અંબરને પૂરી રીતે ઓળખતો નહોતો. ઇનફેક્ટ, હજુ સુધી તેણે ફક્ત એક થી બે વાર માંડ વાતો કરી હતી. આથી આજે બંનેએ એકબીજાને મળવાનું નક્કી કર્યું હતું.

થોડી જ વારમાં સ્કાયબ્લુ કલરનું ટોપ અને જીન્સ પહેરીને એક છોકરી દાખલ થઇ. હાથમાં મીની બેગ સાઈઝનું પર્સ, કાનમાં ઈમિટેશનવાળી એરિંગ અને ગળામાં સ્ટોન અને છીપલાંનો બનાવેલો નેકલેસ, આંખોમાં કરેલું કાજળ અને હોઠ પર કરેલી એકદમ લાઈટ લીપ્સ્ટીક, કર્લી કરેલા વાળ અને ચેહરા પરનું એ કુદરતી રીતે ઉપસી આવતું નુર અંબરની સુંદરતામાં ચાર ચાંદ લગાવી રહ્યું હતું. અંબર ત્રિવેદી એકદમ સરળ અને શાંત સ્વભાવની છોકરી હતી જે પ્રાઈમરી સ્કુલમાં શિક્ષકની નોકરી કરતી હતી. સ્વભાવથી થોડી સંકોચાયેલી, પોતાની આડે મર્યાદાઓના પુલ બાંધેલી તેમ છતાય પહેલી નજરે ગમી જાય તેવું વ્યક્તિત્વ હતું.

ઉર્વીલ દુરથી જ તેને ઓળખી ગયો હતો અને તરત ઉભો થઈને હાથ મિલાવીને અંબર માટે ખુરશી સરખી કરી અને બેસવા માટે આમંત્રણ આપ્યું. થેંક્યુંના ભાવ સાથે અંબર ત્યાં બેસી ગઈ અને ઉર્વીલ પણ ગોઠવાયો. થોડી જ વારમાં કોફી પણ આવી ગઈ અને બંને વાતોએ વળગ્યા. બેઝીક પૂછપરછથી શરુ થયેલી વાતો ધીમે ધીમે આગળ વધતી જતી હતી. પોતાના શોખ, ફેમીલી, ટેવ – કુટેવ, આદતો, ભવિષ્યના સપનાઓ વગેરે બાબતોમાં ખુબ બધી ચર્ચાઓ થઇ ચુકી હતી અને બંને એકબીજા વિષે ખાસું એવું જાણી ચુક્યા હતા. બંને એકબીજાને ઓળખવાની કોશિશ કરી રહ્યા હતા એટલામાં જ અંબર બોલી ઉઠી.

“અહિયાં બેસીને જ બધી વાતો કરવી જરૂરી છે ? શું આપણે બીચ પર ચાલતા ચાલતા વાતો કરીશું તો તમને કશો વાંધો છે ?”
“નો, નોટ એટ ઓલ. ચાલો ત્યાં જઈએ. આમ પણ અહિયાં બેસી બેસીને હવે થાકી ગયા. થોડા પગ છુટા કરીએ.”, ઉર્વીલ એકદમ કેઝ્યુંઅલી બોલી ઉઠ્યો.
ઢળતી સાંજ થઇ ચુકી હતી. બીચ પર ફરવા આવેલા લોકો ધીમે ધીમે પોતાના ઘરે જવા માટે નીકળી રહ્યા હતા અને બીચ ખાલી થતો જતો હતો. ઉર્વીલ અને અંબર શાંતિથી દરિયાકિનારે ચાલતા હતા અને ચાલતા ચાલતા ક્યારેક બંનેના હાથ એકબીજાને સ્પર્શ કરી જતા હતા પરંતુ બેમાંથી કોઈ કશું બોલતું નહોતું. આખરે અંબરએ વાત શરુ કરવા એમ જ પૂછ્યું.
“ઉર્વીલ શબ્દનો અર્થ શું થાય ?”
સમુંદર, દરિયો”, ઉર્વીલે જવાબ આપ્યો.
“અને અંબર એટલે આકાશ, બંને ક્યારેય મળતા નથી.”, અંબર જાણે કોઈ કોયડા રચતી હોય એ રીતે બોલી.
“અચ્છા ?”, અને અચાનક ઉર્વીલે અંબરનો ખભો પકડીને તેને દરિયામાં દુર સુધી નજર કરવા કહ્યું.
“ત્યાં જોઈ રહી છે અંબર ? સામે દુર... શું દેખાઈ છે તને ? આંખોથી દુર જ્યાં આપણી નજર પૂરી થઇ જાય છે ત્યાં તો સમુંદર અને આકાશ પણ મળી જાય છે, જેમ નસીબે આપણને મેળવ્યા છે”, ઉર્વીલએ એકદમ રોમેન્ટિક અદામાં જવાબ આપ્યો જે અંબરને ખુબ જ ગમ્યો. પરંતુ તે એમ આસાનીથી વાત પૂરી કરવા માંગતી નહોતી એટલે તેણે ઉર્વીલને વધુ ગૂંચવી નાખવા માટે ફરી બોલી ઉઠી.
“જ્યાં આકાશ અને સમુંદર મળી જાય છે ત્યાં દુનિયા ખતમ થઇ જતી હોય છે ઉર્વીલ”, અંબર એકદમ હળવેથી પોતાના શ્વાસ વડે બોલી.
ઉર્વીલે ફરીવાર પોતાની સેન્સ ઓફ હ્યુમરનો પરચો બતાવવા સીધો જ રોમેન્ટિક થઈને જવાબ આપ્યો, “શું તું પહેલેથી જ આટલી ખુબસુરત અને રોમેન્ટિક છે કે પછી વક્તને કિયા કોઈ હસી સિતમ ફિલ્મી ટાઈપ ?”
“પહેલેથી જ”, અંબર હસતા હસતા ઉર્વીલને ધક્કો મારીને દોડવા લાગી અને ઉર્વીલ તેને પકડવા માટે પાછળ દોડ્યો.
==***==***==
ઉર્વીલની તંદ્રા તૂટી જ્યારે ડોકટરે તેને હલબલાવી નાખ્યો. અને સફાળો ઉભો થઈને ડોક્ટરને પૂછવા લાગ્યો.

“જુવો મિસ્ટર ઉર્વીલ, અત્યારે અમે તેના ગળામાં ટ્યુબ તો ફીટ કરી દીધી છે જેથી તે હવે ટ્યુબ વડે શ્વાસ તો લઇ શકશે પરંતુ હજુ એની પરિસ્થિતિ વિષે કશું પણ કહી શકાય તેમ નથી. તેને હજુ હોશમાં આવતા ૪-૫ કલાક લાગી શકે એમ છે. એ પછી જ પૂરેપૂરો ખ્યાલ આવી શકશે.”, ડોક્ટર આટલું કહીને જતા રહ્યા.

ઉર્વીલ ત્યાં જ ફસકી પડ્યો. દીવાલ સાથે માથું ટેકવીને ઉર્વીલ ત્યાં જ સુઈ જવા માટે મહેનત કરી રહ્યો હતો. એટલામાં જ ફોન વાગ્યો અને જાણે ઉર્વીલ માટે એ બીજો ભૂકંપ લઈને આવ્યો.

“વ્હોટ !”

વધુ આવતા અંકે...

મંગળવાર, 20 ડિસેમ્બર, 2016

અધૂરું સ્વપ્ન / ભાગ - ૧

સંધ્યાકાળ થઇ ચુક્યો હતો. પક્ષીઓ આખા દિવસના હરીફરીને પોતપોતાના માળા તરફ ઉડી રહ્યા હતા. રોજની જેમ આજે પણ લોકોની જિંદગીનો એક દિવસ આમ જ આથમી રહ્યો હતો. શહેરના રસ્તાઓની ભીડ પોતાની રોજીંદી ઘટનાઓ પતાવીને પોતાના ઘર તરફ જઈ રહી હતી. એકતરફ મંદિરોમાં આરતી થઇ રહી હતી તો બીજી તરફ મસ્જીદોમાં અઝાનનો સમય થઇ ચુક્યો હતો. રસ્તાઓ પર વાહનોની ભીડ અને ઘોંઘાટ શહેરી વાતાવરણનું પ્રતિબિંબ દેખાડી રહ્યું હતું. આખા શહેરની લાઈટ જાણે એવી રીતે સળગી રહી હતી કે ઉપરથી જોઈએ તો જાણે કે શહેરને નાની નાની લાઈટોની સીરીઝથી સજાવેલું હોય. દુકાનો પર ભીડ જામેલી હતી. પરંતુ તે કોઈ ગ્રાહકોની ભીડ નહોતી પરંતુ ટીવીમાં આવતા સમાચારોની ભીડ હતી. તે દિવસે શેરબજારમાં થયેલા કડાકાને સમાચારોમાં રહેવાના બદલે બધી ન્યુઝ ચેનલ પર ઉર્વીલ પંડ્યા છવાયેલો હતો.

લીલાવતી હોસ્પિટલમાં થોડીવાર પહેલા જ એક તીવ્ર સાયરન વાગતી એમ્બ્યુલન્સ દાખલ થઇ હતી. ફટાફટ હોસ્પિટલના વોર્ડબોય અને નર્સનો સ્ટાફ એમ્બ્યુલન્સમાં રહેલા પેશન્ટને અંદર લઇ જવા માટે ઉતાવળે ભાગી રહ્યો હતો. હોસ્પિટલમાં જાણે કે દોડધામ મચી ગઈ હતી. ડોક્ટર્સની ટીમ ફટાફટ જરૂરી સૂચનો આપી રહી હતી. સ્ટ્રેચર પર અર્ધબેહોશ હાલતમાં રહેલી એ લેડીને જોઇને જરૂરી મશીન અને દવાઓ તૈયાર કરવાના ઓર્ડર અપાઈ રહ્યા હતા. નર્સને જાણે એક રોબોટની જેમ કામ કરવાનું હોય એ રીતે તેઓ ડોક્ટરની સૂચનાઓ પ્રમાણે જરૂરી દવાઓ અને ઇન્જેક્શન તૈયાર કરી રહ્યા હતા.
એ લેડીને સ્ટ્રેચરની સાથે ઉતારતા જ તેની સાથે એક વ્યક્તિ ઉતર્યો હતો જે પોતે ઉર્વીલ પંડ્યા હતો. ડોક્ટર આવતાની સાથે જ તે ચીસો પાડી પાડીને ડોક્ટરને બોલી રહ્યો હતો.

“ડોક્ટર ! આને બચાવી લો પ્લીઝ, તમે જેટલા રૂપિયા કહેશો એટલા રૂપિયા હું ખર્ચવા તૈયાર છું પણ કોઈ પણ સંજોગોમાં આને બચાવી લો. હું એના વગર નહિ જીવી શકું ડોક્ટર પ્લીઝ.”
ડોક્ટર એની વાત સાંભળીને તેને સાંત્વના આપી રહ્યા હતા.
“શાંત રહો મિસ્ટર પંડ્યા ! અમે અમે અમારી રીતે પૂરી કોશિશ કરીશું કે એમને કશું પણ થાય નહિ. તમે સહેજપણ ચિંતા નાં કરો. તમે ધીરજ રાખો.”
“કોશિશ નહિ ડોક્ટર ! કોશીશ નહિ. વિશ્વાસથી જવાબ આપો કે એ ચોક્કસ બચી જ જશે.” ઉર્વીલ રડતા રડતા ચિલ્લાઈ ઉઠ્યો. અને આજુબાજુમાં રહેલા બીજા દર્દીઓનાં સગા સબંધીઓ બધાય આ દ્રશ્ય જોવા લાગ્યા.
“શાંતિ રાખો મિસ્ટર ઉર્વીલ, અમે ભગવાન નથી. અમે અમારી રીતે કોશિશ કરીશું. પૂરી રીતે, પૂરી શ્રદ્ધાથી, પણ તમે ધીરજ રાખો.” ડોક્ટર થોડા ઊંચા અવાજે બોલ્યા એ સાંભળીને ઉર્વીલ થોડો શાંત થયો અને અચાનક શાંત થઇ ગયો.

કદાચ હવે પોતાનામાં હોશ આવ્યું હતું. પરંતુ મન સતત આમ-તેમ વિચારોમાં દોડ્યા કરતુ હતું. તેની જિંદગીમાં વર્ષોથી જે તોફાન પહેલાની શાંતિ જળવાઈ રહી હતી તે તોફાન હવે એક ભયાનાક્ર વંટોળ બનીને તેના જીવનમાં પથરાઈ ચુક્યું હતું. પરિસ્થિતિનો તાગ મેળવવો હવે તેના માટે મુશ્કેલ થઇ રહ્યો હતો. પરંતુ જે થાય તે જોયું જશે ની નીતિ વાળો ઉર્વીલ આજે પોતે દિશાહીન લાગી રહ્યો હતો. હવે આ બધું કઈ રીતે પાર પાડશે તેના માટે કહી શકાય એમ નહોતું. પરંતુ જે થવાનું હતું તે થઇ ચુક્યું હતું અને હવે ઉર્વીલ એમાં કશું કરી શકે તેમ નહોતો.

થોડી જ વારમાં તે લેડીને ઓપરેશન થીયેટરમાં લઇ જવાની તૈયારી થવા લાગી હતી. ડોકટરોએ ઉર્વીલને બોલાવીને પરિસ્થિતિની ગંભીરતા સમજાવી દીધી હતી. ડોકટરોના કહેવા મુજબ અત્યારે આ લેડી શ્વાસ લઇ શકવાની કંડીશનમાં નથી. તે પોતે શ્વાસ લઇ શકે તેમ નથી તેથી તેના ગળામાં રહેલી શ્વાસનળીમાં ટ્યુબ નાખવી પડશે. આથી ઓપરેશન કરવું જરૂરી છે પરંતુ આ કેસમાં પાકી સ્યોરીટી થઇ શકે તેમ નથી કે તે સંપૂર્ણ સાજી થઇ શકશે કે નહિ. ભવિષ્યની શું પરિસ્થિતિ થશે તેની બધી જ આગોતરી સંભાવનાઓ ડોકટરે ઉર્વીલને સમજાવી દીધી હતી અને ઉર્વીલ દિગ્મૂઢ બનીને જાણે ચુપચાપ સાંભળી રહ્યો હતો અને માત્ર હમમ હમમના હોંકારા દઈ રહ્યો હતો.

થોડી જ વારમાં નર્સ થોડાક ડોક્યુમેન્ટ લઈને આવી અને ડોક્ટરને આપ્યા અને ડોકટરે બધું ચેક કરીને ઉર્વીલને સાઈન કરવા માટે આપ્યા. ઉર્વીલ જાણે કશાક વિચારોમાં ખોવાયેલો હતો એટલે અચાનક જબ્ક્યો પરંતુ ફક્ત ડોક્ટરના કહેવા પ્રમાણે માત્ર સાઈન કરીને પાછો હતો એમ જ ચુપચાપ બેસી ગયો. ડોક્ટર અને નર્સની ટીમ ઓપરેશન થીયેટરમાં દાખલ થઇ ચુકી હતી અને ઉર્વીલ ત્યાં જ બહાર બેઠો હતો. એકદમ સુન્ન જાણે કે દુનિયા લુટાઈ ચુકી છે. પણ ખરેખર તો હતું પણ એવું જ. આ એ જ વ્યક્તિ હતી જેના કારણે ઉર્વીલ આજે આ પોઝીશન પર હતો. જેના કારણે ઉર્વીલ જીવી રહ્યો હતો.

થોડી જ વારમાં હોસ્પિટલની બહાર મીડિયાવાળાનું ટોળું આવીને જમા થઇ ચુક્યું હતું. શહેરની દરેક ન્યુઝ ચેનલના રિપોર્ટર આજે આ ગરમાગરમ ઘાણવા જેવી ઘટનાને પોતાની ન્યુઝ ચેનલમાં દેખાડીને ટી.આર.પી. મેળવી લેવાની વેતરણમાં હતા. કોઈ મીડિયાવાળા તો એમ જ પોતાની જાતે જ ન્યુઝ બનાવીને ઈન્ટરવ્યું કરવા લાગ્યા હતા. જ્યારે અમુક મીડિયાવાળા હોસ્પિટલના વોર્ડબોય અને નર્સને પૂછી રહ્યા હતા. આજુબાજુમાં રહેલા લોકોની પાસેથી બની શકે એટલી માહિતી મેળવવાની કોશિશ કરી રહ્યા હતા પરંતુ હજુ સુધી કોઈને કશી જ માહિતી મળી નહોતી કે ઉર્વીલ પંડ્યા જે લેડીને લઈને આવ્યો છે એ કોણ છે ? અને એક્ચ્યુઅલ પરિસ્થિતિ શું થઇ છે ?

હેલો હું છું સ્વાતી ! મારી સાથે છે કેમેરામેન રાકેશ ઝા. ભારતી ટીવી લાવી રહ્યું છે તમારા માટે શહેરની ખબરો લઈને.

અત્યારે તમે જોઈ રહ્યા છો કે લીલાવતી હોસ્પિટલમાં કેટલી બધી ભીડ જામેલી છે અને દોડધામ થઇ રહી છે. અત્યારે દેશના મશહુર લેખક અને બોલીવુડના ડાયરેક્ટર એવા ઉર્વીલ પંડ્યા કે જેમની લખેલી ૭ નવલકથાઓ બેસ્ટ સેલર થઇ ચુકી છે અને એમાંથી ૩ બોલીવુડની ફિલ્મો પણ બની ચુકી છે જે ફિલ્મોએ પણ કરોડો રૂપિયાનો બીઝનેસ કરીને તેમને નામ અને ખ્યાતી મેળવી આપ્યા છે. જેઓ અત્યારની યંગ જનરેશનના યુથ આઇકોન બની ચુક્યા છે. પોતાના ખુલ્લા વિચારોનાં કારણે ઘણીવાર વિવાદિત સ્ટેટમેન્ટ પણ આપી ચુક્યા છે અને ખબરોમાં રહી ચુક્યા છે. એ બાદ હમણા આવેલી ફિલ્મ “દિલ કા ખ્વાબ”થી જેમણે ડાયરેકટર તરીકે ફિલ્મ ક્ષેત્રે શરૂઆત કરી. એ ફિલ્મ જેને યંગ જનરેશનને પોતાના ફેન બનાવવા માટે મજબુર કરી દીધા હતા. તે ઉર્વીલ પંડ્યા જેઓની ફિલ્મ અને બુકમાં સ્ત્રી પાત્રોને હમેશા એકદમ મજબુર રીતે ઉપસાવે છે અને આટલી લાઈમલાઈટમાં રહેવા છતાય ક્યારેય કોઈ બીજી સ્ત્રી સાથે જેઓનું નામ ક્યારેય પણ જોડાયું નથી. તેઓ પોતાની પત્નીને લઈને આવ્યા છે કે પછી કોઈ બીજી સ્ત્રી છે તે હજુ સુધી નક્કી થઇ શક્યું નથી. પરંતુ ખબર મળી રહી છે કે ઉર્વીલ પંડ્યા તે સ્ત્રીને પોતાની જિંદગીનો પાયો માની રહ્યા છે. તેની માટે ગમે તે કરવા તૈયાર છે. આજ સુધીના એકેય ઈન્ટરવ્યુંમાં તેઓએ ક્યારેય પોતાની પત્ની વિષે પણ વધારે કહ્યું નથી અને આ સ્ત્રી તેના માટે આટલી મહત્વની છે. જ્યારે તેઓ હોસ્પિટલ પહોચ્યા ત્યારે તેઓ એકદમ રડમસ લાગી રહ્યા હતા જેના પરથી પરિસ્થિતિની ગંભીરતા સમજી શકાય છે કે ઉર્વીલ પંડ્યા પોતે અંદરથી ભાંગી ચુક્યા છે.

વધુ માહિતી માટે જોતા રહો ભારતી ટીવી... ટુક સમયમાં અમે રજુ કરીશું સાચું કારણ કે કોણ છે એ સ્ત્રી જે ઉર્વીલ પંડ્યાની જિંદગીમાં આટલું મહત્વ ધરાવે છે.

મીડિયાવાળા ન્યુઝ કવર કરવા માટે હવે હોસ્પિટલમાં પ્રવેશવા માટે ત્યાના સિક્યોરીટી સાથે ઝઘડો કરવા સુધી પહોચી ગયા હતા આથી હોસ્પિટલના સંચાલકોએ પોલીસ બોલાવવી પડી હતી. થોડી જ વારમાં પોલીસ આવી ચુકી હતી અને બધા મીડિયાવાળાને શાંતિથી બેસાડીને સમજાવ્યા હતા કે થોડીવારમાં જ તેઓને દરેક માહિતી મળી જશે અત્યારે તેઓ ઉતાવળ કરીને અને ઘોંઘાટ કરીને બીજા દર્દીઓ માટે અડચણરૂપ બનવાની કોશિશ નાં કરે. પોલીસ ઓફિસર તરત જ ઉર્વીલ પંડ્યાને મળવા માટે અંદર પહોચી ગયા જ્યાં તેઓ શાંતિથી ગુમસુમ બેઠા હતા.

“હેલો મિસ્ટર ઉર્વીલ ! શું તમે થોડીવાર માટે બહાર આવી શકશો ?”
ઉર્વીલ કશોય જવાબ આપ્યા વિના બસ ચુપચાપ ગુમસુમ બેઠો રહ્યો. એટલે પોલીસવાળાએ થોડું વધારે ચોખવટ કરીને કહ્યું.
“મિસ્ટર ઉર્વીલ બહાર મીડિયાવાળા લોકો અધીરા થઇ રહ્યા છે તમારા વિષેના સમાચાર કવર કરવા માટે અને તેના કારણે હોસ્પિટલના બીજા દર્દીઓ અને હોસ્પિટલના સંચાલકોને તકલીફ પડી રહી છે તો તમે પ્લીઝ થોડીવાર માટે આવીને નાનો ઈન્ટરવ્યું આપી શકશો ?”
ઉર્વીલ “હમમ” બોલીને હળવેથી ઉભો થઈને ચાલવા લાગ્યો.

પોલીસ ઓફિસરની સાથે ઉર્વીલ બહાર આવ્યો અને આવતાની સાથે જ કેમેરાની ફ્લેશનાં કારણે વાતાવરણ જાણે ફિલ્મના પ્રિમિયર જેવું બની ગયું.
“મિસ્ટર પંડ્યા ! શું તમે જણાવી શકશો કે તમે અહિયાં કોને લઈને આવ્યા છો ?”, ફટાફટ મીડિયાવાળાના ટીપીકલ પ્રશ્નો શરુ થઇ ચુક્યા હતા.
“મારી દોસ્ત છે.”, ઉર્વીલ બને એટલો ટુંકાણમાં જવાબ આપતા બોલ્યો.
“શું એ દોસ્તનું નામ અમે જાણી શકીએ ?”
“હું તમને એનું નામ કહેવું જરૂરી નથી સમજતો. આગળનો પ્રશ્ન ?”
“તમારી પત્ની તમારી સાથે કેમ નથી ? શું આ તમારી દોસ્તના કારણે જ.....”
આટલું સાંભળતા જ ઉર્વીલનો ગુસ્સો આસમાને પહોચી ગયો અને સીધો જ ઉભો થઈને તે પ્રશ્ન પૂછનાર તરફ હાથ ઉગામ્યો પરંતુ પોલીસ જોડે હોવાથી ઉર્વીલને રોકી લીધો અને અંદર હોસ્પિટલમાં લઈને જતા રહ્યા.

“આપ દેખ રહે હે કી ઉર્વીલ પંડ્યા કેસે એક સવાલ પર ગુસ્સા હો ગયે ? વો કોઈ ભી બાત બહાર લાના નહિ ચાહતે. ઉસને ઉસ લડકી કા નામ બતાને સે ભી ઇનકાર કર દિયા હે. લેકિન હમ આપકો કુછ હી દેર મેં બતાયેંગે કે સારા માંજરા ક્યા હે ? કેમેરામેન ગીરીશ કે સાથ હે રિપોર્ટર સુદેશ. સન ટીવી.”

વધુ આવતા અંકે...

શુક્રવાર, 9 ડિસેમ્બર, 2016

"બેફીકરે"


બૉલીવુડ ઇન્ડસ્ટ્રીમાં યશરાજ ફિલ્મસ એક એવું પ્રોડક્શન હાઉસ છે કે જેની ફિલ્મો કરવા માટે દરેક એક્ટર અને એક્ટ્રેસ હંમેશા તૈયાર જ હોય છે. અને એમાં પણ જો યશ ચોપરા અથવા આદિત્ય ચોપરા પોતે ફિલ્મ દિગ્દર્શિત કરતા હોય તો તો પછી "સોને પે સુહાગા" કહેવાતું અને એ ફિલ્મો એક અલગ લેવલ પર જતી રહેતી એ આપણે જોયું પણ છે.

૮ વર્ષ પછી આદિત્યભાઈ ફરીવાર પોતાની ફિલ્મ લઈને આવ્યા. એવું વિચારીને કે અત્યારની જનરેશનને લઈને મુવી બનાવીયે પણ આખરે બધી મહેનત પાણીમાં... આદિત્ય ચોપરાના નામથી આ ફિલ્મ માર્કેટમાં વેચાઈ હતી કેમ કે એમની પાછળની ત્રણ ફિલ્મો કે જે સુપર ડુપર હિટ રહેલી છે એટલે એમના કામ વિષે કોઈને શંકા નથી જ પરંતુ ક્યારેક કશુંક નવું કરવામાં "જતી હોય વાડમાં અને ગરી જાય %&%" જેવું થઇ જાય ત્યારે કશે મોઢા દેખાડવા જેવા ના રહે.

યશરાજના પ્રોડક્શનના લોગોની એન્ટ્રી વખતે આવતો લતા મંગેશકરના અવાજની જગ્યા એ "લબો કા કારોબાર" આવે ત્યારે સાલું થોડું લાગી આવે. જો કે આ પહેલા "દમ લગા કે હૈસા" મુવી વખતે કુમાર સાનુના અવાજમાં એન્ટ્રી થઇ હતી.

ફિલ્મ શરુ થતા જ એકદમ રોમેન્ટિક પોટ્રેઈટ શરુ થાય અને જોડે જોડે એકદમ લવલી ફોન્ટમાં લોકોના  નામ આવવાના શરુ થાય અને આમ જાણે સ્વિત્ઝરલેન્ડમાં ગર્લફ્રેન્ડ (વાઈફ નહિ) જોડે રોમાન્સ કરતા હોય એવી ફીલિંગ આવે. પરંતુ ફિલ્મ શરુ થતા જ ખબર પડવા લાગે કે ખોટા ઘુસી ગયા છીએ થિયેટરમાં.

ધરમ (રણવીર સિંહ) અને શાયરા (વાણી કપૂર) ને બસ એકલી વાસના ચડે છે. ડેર કરવાના નામે ગમે તેવા કાંડ કરે અને પછી જલસા કરે. ફિલ્મમાં હુકપ થાય, બ્રેકઅપ થાય, પાછું હુકપ અને બ્રેકઅપ, ગમે તેની જોડે કિસ અને સેક્સ (જો કે, રિપોર્ટ પ્રમાણે ફિલ્મમાં ૨૩ કિસ હતી રણવીર અને વાણી વચ્ચે પરંતુ એક પણ કિસ સરખી રીતે દેખાતી નથી જે રીતે આપણે ઇમરાન હાશ્મીની કિસ જોવા ટેવાયેલા છીએ. અને ૨૩ માંથી માંડ ૬-૭ કિસ જોવા મળે છે એ પણ ખાલી ખબર પડે કે મોઢા ભેગા થયા એ સિવાય બીજું કશું છે નહિ એટલે એવું વિચારીને પણ મુવી જોવા જવાનું હાનિકારક છે.) આવ્યા જ કરે છે. ફિલ્મની સ્ટોરી શું છે કશી ખબર નહિ, બસ એકલા તોફાન મસ્તી રખડવાનું અને ભૂખ લાગે ત્યારે સેક્સ કરવાનું... "આઈ મીન વોટ ધ કફ :p ;) "

ડાયરેક્શન :- આદિત્ય ચોપરાના નામ પર ફિલ્મ જોવા ગયેલા મારા જેવા લોકો બિચારા ખુબ હેરાન થયા હશે કેમ કે ફિલ્મ આદિત્ય ચોપરાએ બનાવી હોય એવું લાગતું જ નથી. આવી ફિલ્મ આદિની ના હોઈ શકે. આદિનો એ ટચ ફિલ્મમાં કશે પણ મહેસુસ થતો જ નથી. એટલે ડાયરેક્શન વિષે બોલવાનો કશો પ્રશ્ન જ નથી રહેતો. ફીલિંગ્સ વગરની અને ઈમોશન વગરની મુવી આદિની ના હોઈ શકે એવું આજ સુધી માનતો હતો એ ભ્રમ આજે આદિ સાહેબએ તોડી નાખ્યો. એકપણ સીનમાં ઈમોશન નામની વસ્તુ જોવા નથી મળતી. એક પણ સીન એવો નથી ફિલ્મનો કે જેને જોતા દિલને ગમી જાય.

સ્ટોરી, સ્ક્રીનપ્લે, ડાયલોગ :- ફિલ્મની સ્ટોરી વર્ષોથી ચાલી આવતી ઘીસીપીટી થીમ પર છે. છોકરો છોકરી જોડે રહે પણ ફક્ત "હવસ કે પૂજારી" બનીને. નો અટેચમેન્ટ. કોઈ બીજી ત્રીજી વ્યક્તિ લાઈફમાં આવે ત્યારે ખબર પડે કે આ કરતા તો પેલી વાળી "ચેર" (ડિયર ઝીંદગીવાળી) વધુ સારી હતી એટલે પાછું ટર્ન બેક ટુ ઓલ્ડ ચેર. વાર્તા પુરી. આ જ વાર્તા હતી તો પછી ૮ વર્ષ રાહ શું કામ જોઈ ? સ્ક્રીનપ્લેમાં પણ સ્ટોરીની વીકનેસ દેખાઈ આવે છે. આદિત્ય ચોપરા અને શરત કટારીયાએ લખેલા ડાયલોગ થોડા કેચી છે. અમુક અમુક લાઈન એવી આવે છે જેમાં કુદરતી હાસ્ય નીકળી જાય છે પરંતુ એકલા ડાયલોગ આ મુવીને બચાવી શકે એટલા સક્ષમ નથી.

લોકેશન, સિનેમેટોગ્રાફી :- પેરિસ દર્શન કરવું હોય તો ફિલ્મ ચોક્કસપણે જોવી જોઈએ. રોમન કેથલિક ચર્ચ સાકરે કોઈઉર, આઇફીલ ટાવર, લેટિન ક્વાર્ટર, સેઇન નદી, નોટ્રે ડેમ આ બધું મસ્ત મજાનું કેપ્ચર કરાયું છે જેનો શ્રેય જાય છે સિનેમેટોગ્રાફર કનામે ઓયોનમાંને. યશરાજની મુવીમાં દ્રશ્યો પરદા પર એવી રીતે આવતા હોય જાણે કે દીવાસ્વપ્ન.

મ્યુઝિક, લિરિક્સ :- વિશાલ-શેખરની સંગીત બેલડીનો અત્યારે દસકો ચાલી રહ્યો છે અને એ તેના સંગીતમાં દેખાઈ આવે છે. ફિલ્મનું મ્યુઝિક અને ગીતો પહેલેથી જ ચાર્ટબસ્ટર હિટ થઇ ચુક્યા છે. જયદીપ સાહનીના લખેલા આ ગીતોમાં એક બેફિક્રેપણું દેખાઈ આવે છે. એકદમ સિચ્યુએશનને અનુરૂપ ગીતના શબ્દો અને તેને એકદમ ફંકી અને કેચી મ્યુઝિક બિટ્સ સાથે અટેચ કરીને વિશાલ શેખર એ પીરસ્યું છે. "નશે સી ચડ ગઈ" ગીતમાં અરિજિત અને "ઉડે દિલ બેફિકરે"માં અરેબિયન મ્યુઝિક સ્ટાઇલનો અવાજ આપનાર બેની દયાલ દિલ ખુશ કરી જાય છે.

ડાન્સ કોરિયોગ્રાફી :- યશરાજ ફિલ્મ્સ હોય અને ડાન્સ ના હોય એવું આજ સુધીની ગણીગાંઠી ફિલ્મોમાં કદાચ બન્યું હશે. વૈભવી મર્ચન્ટની આ કોરિયોગ્રાફી પર પ્રેમ આવી જાય છે. ખરેખર અદભુત ડાન્સ પાર્ટ છે. દરેક ગીતના અને વચ્ચે આવતા એક મ્યુઝિક સેશનના ડાન્સ પર તો વાહ વાહ કરવી જ પડે છે.

એક્ટિંગ :- રણવીર સિંહની તોફાની એક્ટિંગ અને કોમેડી ટાઈમિંગ જબરદસ્ત છે એ આ ફિલ્મમાં દેખાઈ આવે છે. આમને આમ ફિલ્મફેર એવોર્ડ નથી આપ્યો એ વાત માનવી પડે. પણ આ વાણી કપૂરને કોઈક સમજાવો કે કોસ્મેટિક સર્જરી તમને તમારી ખરાબ એક્ટિંગથી ના બચાવી શકે. "શુદ્ધ દેશી રોમાન્સ"માં જે "દિલ કો ભા ગઈ" વાળી વાણીને આ ફિલ્મના ટ્રેઇલરમાં જોઈ ત્યારે જ આમ "દિલ સે ઉતર ગઈ" આવી ગયું હતું. ફિલ્મ જોયા પછી તો સાવ ગઈ. રણવીર સિંહ પણ આ ફિલ્મમાં ઈમોશનને પરદા પર લાવવામાં કાચો પડ્યો છે. જ્યારે વાણી વિષે તો કોઈ પણ વાણી ઉચ્ચારવી જ નકામી છે. કોઈ પણ સીનમાં બંનેમાંથી એકેય એકબીજા સાથે કનેક્ટ જ નથી કરી શકાતા. તેના લીધે દર્શક તરીકે આપણે પણ તેની સાથે કનેક્ટ નથી થઇ શકતા.

ફિલ્મના ટ્રેઇલરમાં દેખાડેલા અમુક સીન આખી ફિલ્મમાં ક્યાંય છે જ નહિ. જો મુવીમાંથી એડિટ થઈને નીકળી જ ગયા હોય તો ટ્રેઇલરમાં બતાવીને શું સાબિત કરતા હશે એ પ્રશ્ન છે કેમ કે આ જ પ્રશ્ન મને "એ દિલ હે મુશ્કિલ" વખતે પણ થયો હતો.

ફેમિલી સાથે કે ફેમિલી વગર, ટીવીમાં કે મોબાઈલમાં ડાઉનલોડ કરીને પણ આ મુવી જોવાનો ટાઈમ બગાડાય નહિ.

મુવીનું નામ "બેફિકરે" ની જગ્યા એ "બે ફક રે" કરી નાખીયે તો પણ કશો વાંધો નથી.

Ratings :- 1.5/5

બોનસ :- 
૧.) મેરી બેટી હે વો, કોઈ યોગા કે ફ્રી ટ્રાયલ પાસ નહિ હે.
૨.) પેરી પોના પાપાજી, પેરી પોના મમ્મીજી
૩.) પલટને કા ઇન્તેઝાર તો લોગ ૯૦ મેં કરતે થે, I am checking out his ass.